در دنیای گسترده پلیمرها ،پی وی سی (پلی وینیل کلرید)و پلاستیک اغلب به صورت متناوب ذکر می شود و منجر به تصور غلط می شود که یکسان هستند. با این حال ، یک نگاه دقیق تر نشان می دهد که در حالی که هر دو پلیمر هستند ، آنها دارای خواص ، کاربردها و خصوصیات متمایز هستند. این مقاله با هدف روشن کردن تفاوت های بین PVC و پلاستیک ، برجسته کردن ویژگی ها و کاربردهای منحصر به فرد آنها انجام شده است.
پی وی سی یا پلی وینیل کلرید ، نوع خاصی از پلاستیک است که از پلیمریزاسیون مونومرهای وینیل کلرید ساخته شده است. این فرآیند شامل استفاده از مبتکران مانند پراکسیدها یا ترکیبات آزو تحت تأثیر گرما یا نور برای تشکیل یک زنجیره پلیمری است. PVC با ظاهر سفید و پودر مانند با چگالی نسبتاً کم (حدود 1.4 گرم در سانتی متر مربع) و دمای انتقال شیشه از 77-90 درجه سانتیگراد مشخص می شود. این امر به دلیل ثبات ضعیف در گرما و نور شناخته شده است ، که اغلب نیاز به افزودن تثبیت کننده ها برای افزایش دوام آن دارد.
از طرف دیگر ، پلاستیک یک اصطلاح گسترده تر است که به طیف گسترده ای از مواد مصنوعی یا نیمه مصنوعی ساخته شده از پلیمرها اشاره دارد. پلاستیک ها به طور معمول از رزین تشکیل شده اند که پلیمر اصلی است ، به همراه مواد افزودنی مختلفی مانند پرکننده ها ، پلاستیک سازها ، تثبیت کننده ها ، روان کننده ها و رنگدانه ها. خواص پلاستیک بسته به نوع رزین و مواد افزودنی مورد استفاده می تواند بسیار متفاوت باشد. به عنوان مثال ، برخی از پلاستیک ها مانند پلی اتیلن (PE) بسیار انعطاف پذیر هستند و می توانند در سیم ها کشیده شوند ، در حالی که برخی دیگر مانند پلی پروپیلن (PP) به دلیل سختی و مقاومت شیمیایی خود شناخته شده اند.
پی وی سی بسته به فرمولاسیون آن ، طیف وسیعی از خصوصیات فیزیکی را به نمایش می گذارد. PVC نرم ، که حاوی غلظت بالاتری از پلاستیک سازها است ، انعطاف پذیر است و از سختی کمتری برخوردار است ، که به طور معمول در مقیاس A ساحل (50-90) اندازه گیری می شود. PVC سخت ، از طرف دیگر ، حاوی پلاستیک سازهای کمتری است و سفت و سخت است و سختی در مقیاس D ساحل اندازه گیری می شود (60-85). PVC سخت چگالی بالاتری (1.35-1.45 گرم در سانتی متر مربع) و خصوصیات مکانیکی بهتری مانند استحکام کششی (40-60 مگاپاسکال) و مقاومت در برابر ضربه دارد.
پلاستیک ، به طور کلی ، طیف گسترده ای از خصوصیات فیزیکی دارند. برخی از پلاستیک ها سفت و سخت و قوی هستند ، مانند نایلون یا پلی استر ، در حالی که برخی دیگر انعطاف پذیر و الاستومریک هستند ، مانند سیلیکون یا پلی اورتان. خصوصیات فیزیکی پلاستیک ها برای برآورده کردن نیازهای خاص برنامه از طریق انتخاب رزین و مواد افزودنی متناسب هستند.
ترکیب منحصر به فرد PvC از خواص آن را برای انواع برنامه ها ایده آل می کند. به دلیل دوام ، مقاومت در برابر آب و هوا و مقرون به صرفه بودن ، در صنعت ساخت و ساز برای ویندوز ، درها ، لوله ها و کفپوش مورد استفاده قرار می گیرد. PVC همچنین در کابل های برقی ، علائم و کالاهای مصرفی مانند کارت های اعتباری و CD استفاده می شود. تطبیق پذیری PVC اجازه می دهد تا به اشکال مختلفی از جمله ورق ، لوله ، پروفایل و فیلم پردازش شود.
پلاستیک ها به دلیل طیف گسترده ای از خواص آنها ، طیف گسترده تری از برنامه های کاربردی دارند. آنها در بسته بندی ، قطعات خودرو ، الکترونیک ، وسایل پزشکی و صنایع بی شماری دیگر استفاده می شوند. برخی از پلاستیک ها ، مانند پلی اتیلن ترفتالات (PET) در بطری ها و ظروف غذایی استفاده می شوند ، در حالی که برخی دیگر مانند پلیوکسی متیلن (POM) به دلیل سفتی زیاد و مقاومت در برابر سایش در قطعات ماشین آلات دقیق استفاده می شوند.
به طور خلاصه ، در حالی کهپی وی سیو پلاستیک هر دو پلیمر هستند ، در ترکیب شیمیایی ، خصوصیات فیزیکی ، کاربردها و ملاحظات محیطی تفاوت چشمگیری دارند. PVC نوع خاصی از پلاستیک با خواص منحصر به فرد است که آن را برای کاربردهای ساخت و ساز ، برق و کالاهای مصرفی ایده آل می کند. از طرف دیگر ، پلاستیک ها یک دسته گسترده تر با طیف گسترده ای از خواص و برنامه ها هستند. درک این تفاوت ها برای انتخاب مواد مناسب برای برنامه های خاص و پرداختن به چالش های زیست محیطی مرتبط با استفاده از پلیمر بسیار مهم است.
